ای کاش عشق را زبان سخن بود
هزار کاکلی شاد در چشمان توست
هزار قناری خاموش در گلوی من
عشق را ای کاش زبان سخن بود
آنکه می‌گوید دوستت می‌دارم
دل اندوهگین شبی‌ست که مهتابش را می‌جوید
ای کاش عشق را زبان سخن بود
هزار آفتاب خندان در خرام توست
هزار ستاره گریان در تمنای من
عشق را ای کاش زبان سخن بود
|
|
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید ، نتواند
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست محبت سوی کسی یاری
به کراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است
نفس ، کز گرمگاه سینه می اید برون ، ابری شود تاریک
چو دیدار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است ، پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟
مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... ای
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای
منم من ، میهمان هر شبت ، لولی وش مغموم
منم من ، سنگ تیپاخورده ی رنجور
منم ، دشنام پس آفرینش ، نغمه ی ناجور
نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بیرنگ بیرنگم
بیا بگشای در ، بگشای ، دلتنگم
حریفا ! میزبانا ! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد
تگرگی نیست ، مرگی نیست
صدایی گر شنیدی ، صحبت سرما و دندان است
من امشب آمدستم وام بگزارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه می گویی که بیگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟
فریبت می دهد ، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست
حریفا ! گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده
به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است
حریفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان
نفسها ابر ، دلها خسته و غمگین
درختان اسکلتهای بلور آجین
زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه
غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است.
|
|
نمیدانم بگریم یا بخندم
منم چون کولیان خانه بردوش
نمیدانم ببرم یا ببندم
نمیدانم میمانی یا نه
نمیدانم بازم شکست ........
|
|
|
|
ای کاش همان لحظه که تقدیم تو شد هستی من
می سپردم که مواظب باشی
جنس این جام بلور است
پر از عشق و غرور!
مبادا بازیچه شود...!
می شکند!
|
|
قسمت نشد تا در کنار هم بمانیم قسمت نشد تا در کنار هم بمیریم
تا سرنوشت ما جدایی رو رقم زد ای یار عاشق از جدایی ناگزیریم
فرصت نشد غمگین ترین آواز خود را در خلوت مظلوم چشمانت بخوانم
صد سوز پنهان مانده در سازم که یک شب با گریه در چشمانه گریانت بخوانم
|
|
ضربه های تیشه های زندگی را...
بر ریشه آرزو هایت حس میکنی!
به خاطربیاور که ....
زیبایی شهاب ها...
از شکستن قلب ستارگان است.
|
|
به که باید دل بست به که شاید دل بست؟سینه ها جای محبت همه از کینه پر است
هیچ کس نیست که فریاد پر از مهر مرا گرم پاسخ گوید نیست یک تن که در این راه غم آلوده عمر قدمی راه محبت پوید
خط پیشانی هر جمع خط تنهایست همه گل چین گل امروزند
درنگاه من وتو حسرت بس فرداییست نقش هر خنده که برروی لبی می شکفند نقشه شیطانیست در نگاهی که تور اوسوسه عشق دهد
حیله پنهانیست ، خنده ها می شکفند بر لبها تا که اشکی بر سر مژگان کسی .همه بر درد کسان مینگرند لیک دستی بزنند از پی درمان کسی
ار وفا نام مبر آنکه وفا خواست کجاست ریشه ءعشق فسرد واژه ء دوست گریخت سختی از دست مگو دعشق کجا دوست کجا دست گرمی که زمهر بفشارد دستت در همه شهر مجوی گل اگر دردل باغ بر تو لبخند زد بنگرش لیک مبوی لب گرمی که زعشق ننشیند به لبت به همه عمر مخواه گر شبی از سرغم آه کنی درد اگر سینه شکافد نفسی بانگ مزن
درد خود را به دل چاه مگو
استخوان تو را اگر آب کند آتش غم آب شو آه مگو
گفته ام با دل خویش آسمان با من و تو بیگانه است
|
|
مرسی که باز هم به این وب سر میزندی
آدرس وب جدیدیم اینه منتظم بیایص
منتظرم
یا علی
|
|
شیاد دیگه این وب آپ نشه.تنها دلیل ساخت این وب گفتن حرفام به اونی بود که دوسش دارم وقتی که کنارم نیست ولی حالا که اون رفته نه حرفی هست برای زدن نه متنی برای نوشتن
دوستان ببخشید اگر تو این مدت متن های چرتی می گذاشتم
اگر خواستم اپ کنم خبر میکنم.
راستی اینم همون متنی که اون بهم داد.
یا علی
|
|
